اين كتاب اولين باردرسال 1316توسط استادشجاع الدين شفا ترجمه وتوسط انتشارات كانون معرفت منتشرشد.بنده نسخه چاپ هفتم آن راكه درسال 1332 انتشاريافته دراختيارداشته ومطالعه نمودم .اشعارآن بامتن وتصاوير زيبا واقعادلنشين ودلچسب مي باشد.

ديري نخواهدگذشت كه خاك سردمن كه باخاك هاي سرزمين محبوبم درآميخته است ،پيش ازآن كه حتي روح من دردنياي ديگربه خودآيد،زندگي ازسرخواهدگرفت،درميان چمنزارها ريشه خواهدكردودرآغوش شكوفه هاي بهاران خواهدشكفت.درشب هاي گرم تابستان عطرگل هاراخواهدبوييدودرلحظات آرام غروب قطره هاي اشكي راكه ازديده ي شكسته دلان فرومي ريزددرخودجاي خواهدداد.

آن گاه باديدگان كنجكاوخود،موجودات عزيزي راكه يادآنهابامن دردل اين آرامگاه تيره به خاك رفته است يكايك بازخواهم يافت ودرآغوش آنان مسكن خواهم گزيد،سپس به همراهي اين موجودات گرامي همچون مسافري كه پس ازگذشتن ازامواج خروشان دريابارديگرسربگرداندوباحق شناسي به روي كشتي حامل خويش بنگرد،نظري بدين سرزمين هاكه آكنده ازخاطرات شيرين گذشته اندخواهيم افكند ويك صداباآنهاوداع خواهيم گفت.تنهاوداعي كه درپي آن قطرات سوزان اشك فرونخواهدچكيد